Σάββατο, Οκτωβρίου 27, 2007

Ακου ανθρωπάκο - Βίλχελμ Ράιχ (ενημερωμένο)

Βίλχελμ Ράιχ ( Wilhelm Reich) 1897- 1957

Μία από τις πραγματικά χαρισματικές προσωπικότητες του προηγούμενου αιώνα ο Βιλχελμ Ράιχ έδωσε την δική του ερμηνεία για τον τρόπο που λειτουργεί η ανθρώπινη φύση και άνοιξε τον δρόμο για την ερμηνεία της ανθρώπινης συμπεριφοράς που μοιάζει όπως υποστηρίζει με θεατρικό δρώμενο. Προσέφερε ένα τρόπο κατανόησης του ανθρώπου πρακτικό και απλό που μπορεί ο οποιοσδήποτε να αντιληφθεί. Χαρακτηριστικά είχε πεί ότι "Ο έρωτας , η εργασία και η γνώση είναι οι αστείρευτες πηγές της ζωής , αυτές που πρέπει να την κυβερνούν".

Από πολύ μικρή ηλικία είχε μεγάλο ενδιαφέρον για τις φυσικές επιστήμες. Σπούδασε Ιατρική και υπήρξε μέλος της Ψυχαναλυτικής Εταιρίας της Βιέννης που διηύθυνε ο Σιγκμουν Φρουντ. Αργότερα ανέπτυξε τις δικές του θεωρίες οι οποίες είχαν μια διαφορετική οπτική από εκείνη του Φρόυντ.

Το βιβλίο του "Άκου ανθρωπάκο" είναι ένα ανθρωπιστικό βιβλίο που απογυμνώνει πολλές από τις αθέατες πλευρές του τρόπου που συμπεριφερόμαστε.

Ορισμένα από τα βιβλία του Βίλχελμ Ράιχ

  • Η δολοφονία του Χριστού
  • Ο Αιθέρας, ο Θεός και ο διάβολος
  • Τα παιδιά του μέλλοντος
  • Η κοσμική υπέρθεση


Σάββατο, Ιουλίου 07, 2007

Yalom - Στο ντιβάνι


Ο Yalom στην τελευταία επίσκεψη του στην Αθήνα είχε πει: «Όταν βλέπω ασθενείς στην ψυχοθεραπεία θέλω να εστιάζω στο εδώ και τώρα, σ' αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή. Ο ψυχοθεραπευτής δεν είναι αμέτοχος στη διαδικασία, ούτε λευκό χαρτί. Προσπαθώ να κάνω την ψυχοθεραπεία να φαίνεται ανθρώπινο εγχείρημα και όχι κάτι το τρομακτικό. Ποτέ δεν είχα πρόθεση να γράψω ένα βιβλίο "κάν' το μόνος σου". Μόνη πρόθεση ήταν να απομυθοποιήσω την εμπειρία της ψυχοθεραπείας»

Ο Yamol είναι ένας από τους μεγαλύτερους ψυχοθεραπευτές και ένας χαρισματικός συγγραφέας. Είναι γνωστός ο απολαυστικός και απλοϊκός τρόπος γραφής του Yalom που κάνει την ανάγνωση των βιβλίων του ένα ευχάριστο ταξίδι. Στο βιβλίο του το Ντιβάνι μας βάζει μέσα στις ανησυχίες και τους προβληματισμούς των ψυχοθεραπευτών με τρόπο που ουσιαστικά απομυθοποιεί την διαδικασία της ψυχοθεραπείας θυμίζοντας μας την ανθρώπινη πλευρά των ψυχοθεραπευτών. Με την απομυθοποίηση αυτή αναδύεται η ανθρώπινη διάσταση της ψυχοθεραπευτικής σχέσης ανάμεσα στον ψυχοθεραπευτή και τον ψυχοθεραπευόμενο και η αλληλεπίδραση μεταξύ τους.

Επίσης ο Yalom θέτει υπ' όψιν του αναγνώστη την ερωτική διάσταση της ψυχοθεραπευτικής σχέσης , καθώς επίσης και την διαστρέβλωση ή και την απόκρυψη της αλήθειας που εισχωρεί μέσα στην ψυχοθεραπευτική διαδικασία.

"Ο μηχανισμός του νου" DION FORTUNE (VIOLET FIRTH)


Εικόνα: Dion Fortune


Ένα εκλαϊκευμένο βιβλίο στο οποίο η Dion Fortune εξηγεί κατά την άποψη τον τρόπο λειτουργίας του μηχανισμού του νου. Όπως αναφέρει η ίδια στην Εισαγωγή απευθύνεται
σε "αυτούς που επιθυμούν να κατανοήσουν τις αρχές στις οποίες χτίζονται οι χαρακτήρες
μας και τα μέσα που διενεργούν τις διαδικασίες της σκέψης και όλα αυτά όχι από άποψη του
θεωρητικού, όσο σε σχέση με τα προβλήματα της καθημερινής ζωής."

Δύο μικρά κομματάκια από το βιβλίο.

Αν με μια απαλή ώθηση πιαστεί η άκρη κάποιου νήματος, μπορούμε να ανεβάσουμε στη
συνείδηση όλα τα συμπλέγματα με τα οποία συνδέεται. Έτσι δουλεύει η μνήμη. Ακόμη και
αν "ξεχαστεί" μια ιδέα, δηλαδή αν περάσει από τη συνείδηση στο ασυνείδητο είναι δυνατό
να επανέλθει χρησιμοποιώντας αυτή την τάση ομαδοποίησης των ιδεών.

Η πίστη πως ο άνθρωπος δραστηριοποιείται από την λογική είναι απελπιστικά λάθος.
Η πηγή της δράσης του είναι τα ένστικτα και η λογική χρησιμοποιείται για την εκπλήρωση των προτροπών τους.


Δεν υπάρχει "μια και μοναδική αλήθεια" από ένα προφήτη σε κάποιο βουνό, αλλά ένας σοβαρός σύνδεσμος ανδρών και γυναικών που προσθέτουν πέτρα στην πέτρα , στο ναό της ανθρώπινης γνώσης.

Δευτέρα, Φεβρουαρίου 12, 2007

Η φυλακή και η λίμνη




Ας πούμε ότι η αγάπη είναι μια ήρεμη λίμνη που περιτριγυρίζεται από βουνά και καθαρό αέρα. Από έξω από αυτήν υπάρχουν πολλοί άνθρωποι και την χαζεύουν , λένε τα καλύτερα λόγια για αυτήν και σχολιάζουν πόσο όμορφα θα ήταν να βρίσκονται μέσα σε αυτήν.

Μετά αρχίζουν όμως να σκέφτονται πόσο κρύο θα νοιώσουν όταν βγουν από αυτήν , και κλαίνε που ενώ είναι τόσο όμορφη δεν μπορούν να μπουν μέσα γυμνοί και να απολαύσουν την αίσθηση. Οι περισσότεροι από αυτούς απογοητεύονται και τελικά αποφασίζουν ότι ήρθε η ώρα να επιστρέψουν στο σπίτι τους. Αποφασίζουν να νοιώσουν για άλλη μία φορά ότι είναι φυλακισμένοι και δεν μπορούν να δραπετεύσουν από την φυλακή τους. Ωστόσο είναι προφανές ότι καμία φυλακή δεν τους περιορίζει , μιας και κανένας φράχτης δεν κλείνει την είσοδο στην μεγάλη λίμνη.





Μα να! Για σταθείτε ένα αγόρι , να... και ένα κορίτσι κάνουν το βήμα! Αφήνουν τα κορμιά τους να πέσουν μέσα στα ατάραχα νερά της λίμνης. Περιφέρονται ανέμελα μέσα στο νερό κολυμπούν και παιχνιδίζουν.

Όσοι έμειναν απ' εξω κοιτούν με απορία και γουρλώνουν τα μάτια τους. Φοβούνται για αυτούς ότι μόλις βγουν έξω θα κρυώνουν , ψάχνουν να βρουν πετσέτες για να τους ζεστάνουν και άλλοι καλούν την αστυνομία και τα ασθενοφόρα να έρθουν για να ενισχύσουν την κατάσταση. Ορισμένοι θυμώνουν που δεν συμμορφώνονται οι "δραπέτες της λίμνης" (έτσι τους ονομάζουν) και οι περισσότεροι φεύγουν τσαντισμένοι.

Όμως μέσα στην λίμνη επικρατεί τέτοια ησυχία που καμία σχέση δεν έχει με την βοή που δημιουργείται στον έξω κόσμο. Το κορίτσι και το αγόρι τώρα ερωτοτροπούν με τα μάτια και αγγίζονται δημιουργωντας ζήλια και φθόνο στους φυλακισμένους για το μεγάλο "αμάρτημα" στο οποίο έχουν πέσει.

Ομως οι "δραπέτες της λίμνης" γνωρίζουν πολύ καλά ότι αυτό που έγινε εκείνη την στιγμή και μοιάζει με αιωνιότητα είναι ικανό να τους κρατήσει ζεστούς και έξω από την λίμνη.

Όμως οι "φυλακισμένοι" δεν γνωρίζουν ότι το κλάμα τους και ο θυμός τους δεν αφορά τους "δραπέτες της λίμνης" αλλά τους ίδιους τους εαυτούς τους.

Μια φυλακή με ανοιχτή μια πόρτα που οδηγεί στην απέραντη λίμνη.
Μια στιγμή που μπορεί να κάνει τον καθένα μας να δραπετεύσει στην μεγάλη λίμνη.
Κι αν θυμώσεις σκέψου ότι η πύλη είναι ανοιχτή και μπορείς να δραπετεύσεις...
Κι αν κλάψεις... τότε σκέψου για ποιον πρέπει να κλάψεις πραγματικά...
Κι αν βρεις την ιστορία πολύ μάυρη , άφησε τουλάχιστον την ελπίδα κάποια στιγμή να νοιώσεις καλά όταν την ξαναδιαβάσεις... πάντα υπάρχουν ευκαιρίες...
Κι αν πάλι πιστέψεις ότι μπορείς να κάνεις το βήμα , τότε κάντο πριν το σκεφτείς δεύτερη φορά...άφησε το.
Κι αν πάλι...
Κι αν πάλι...
και πάλι , και κάθε προσπάθεια... για την μεγάλη λίμνη!

Κυριακή, Φεβρουαρίου 11, 2007

Ο πρώην φαντάρος νυν ταξιδιώτης , και o Εβρος (3 & 4 Φεβρουαρίου 2007)

Ηταν μια πρόκληση για εμένα να ξαναεπισκευτώ τα μέρη που πέρασα την στρατιωτική μου θητεία.Η αλήθεια είναι ότι σε αυτό το ταξίδι συνέβαλε η Αλκιόνη που με τις φωτογραφίες τις και τα κείμενα της (Alkioni on Deviantart Alkioni on blogger ) μου έδωσε μια καλή ώθηση για να ξαναεπισκευτώ τον Ευρο. Αλκιόνη σε ευχαριστώ!

Πάντα πίστευα ότι η αρνητικοποίηση ενος τόπου επειδή υπηρέτησα εκεί , ήταν κατα βάση ένας φόβος. Φόβος ότι θα επέστρεφα εκεί κάποτε με την ίδια ιδιότητα. Ομως τελικά δεν έγινε έτσι , γιατί ξαναεπέστρεψα στο ίδιο μέρος με μια νέα ιδιότητα. Την ιδιότητα του ταξιώτη.

Στο ταξίδι αυτό είχα σκοπό να αναθεωρήσω τις απόψεις μου. Και τα κατάφερα σε ένα μεγάλο βαθμό και αισθάνομαι πολύ υπερήφανος γι αυτό. Οσο έμεινα στον Εβρο προσπάθησα να νοιώσω ότι είμαι κάτοικος αυτού του τόπου. Αρκετές στιγμές μου ήρθε στο μυαλό ότι τελείωνε η άδεια μου και θα επέστρεφα στο στρατόπεδο. Ορισμένες στιγμές ένοιωσα ότι δεν οδηγούσα το αυτοκίνητο μου , αλλά ένα stayer , νόμισα πως είχα βγεί την βραδινή μου έξοδο και κοιτούσα το ρολόι για να επιστρέψω εγκαίρως στο στρατόπεδο. Ομως αυτές οι σκέψεις διαλύονταν και αναδυόταν η εικόνα μου ως ταξιδιώτη. Και έτσι είδα μέρη που ήμουν κάποτε τόσο κοντά τους αλλά δεν τα είχα επισκευτεί. Οπως το δάσος της Δαδιάς , το Διδυμότειχο , την Ορεστιάδα και περάσαμε και τα σύνορα με την Τουρκία , για να βρεθούμε στην όμορφη Αδριανούπολη.

Πέρασα από τις Φέρρες και ξαναείδα τα μέρη που επισκεφτόμουν σχεδόν σε καθημερη βάση. Δηλαδή όχι ακριβώς τα ίδια μέρη , γιατί το Καλντερίμι που τρώγαμε τότε , σήμερα έχει κλείσει. Το ένα καφε έχει γίνει κομμωτήριο και το άλλο καφε είχε γίνει μπαράκι. Αυτό το μπαράκι ξαναεπισκέφτηκα και θυμήθηκα πως ήταν κάποτε.

Τετάρτη, Ιανουαρίου 10, 2007

Στο λεωφορείο των ....αντα

Αυτό το λεωφορείο είτε το περιμένεις , είτε όχι κάποια στιγμή σε βρίσκει στην ζωή σου από μόνο του.

Νόμιζα πως θα μαι η εξαίρεση ρε γαμώτο , αλλά τελικά η ζωή δεν κάνει τέτοιες συμφωνίες. Βρε της το φερα από εδώ το έφερα από εκεί , αλλά αυτή ήταν ανένδοτη. Τελικά την ζωή δεν μπορείς να την νικήσεις.... ετσι είπα κι ανέβηκα στο άρμα της για να δω την συνέχεια.

Δέχομαι τα χρόνια πολλά για τα τριακοστά μου γενέθλια!!! Κερνάω και γλυκό....