Ήχοι και χρώματα: Κι όμως ειμ' ακόμα εδώ

Σάββατο, Νοεμβρίου 05, 2005

Κι όμως ειμ' ακόμα εδώ

Να μου ζήσεις αγόρι μου και να σε χαίρομαι.
Ετσι ήμουν πριν....ετσι είμαι τώρα....!
Σηκώνω το κεφάλι ψηλά και τεντώνω τα χέρια μου λέγοντας ένα μεγάλο ευχαριστώ.

4 σχόλια:

jojo είπε...: είναι φορές που ξεχνάμε πόσο εύθραυστοι είμαστε και πόσο μικροί μέσα στο σύμπαν.

χαλάμε τις καρδιές μας για πράγματα ασήμαντα, και κολλάμε σε ανούσιες λεπτομέρειες ξεχνόντας την ουσία...

για αυτό το δώρο ζωής και για τη δυνατότητα ακόμα και να κλαίμε και να πονάμε μερικές φορές, πρέπει να μην ξεχνάμε να λέμε ευχαριστώ,
που ακόμα μπορούμε και ελπίζουμε,
που ακόμα μπορούμε και αναζητούμε,
και όσοι απο μας τυχερότεροι,
να λέμε ευχαριστώ για όσα καλά έχουμε βρει ήδη...; Κυριακή, Νοεμβρίου 06, 2005 8:30:00 μ.μ.
Johny είπε...: Ναι jojo είναι μέσα μου τα λόγια σου
Η ύπαρξη μας θέλει προσοχή και σύνεση.

Σε ευχαριστώ για το κουράγιο.
Ελπίζω η ζωή σου να σε γεμίσει
με όμορφα δώρα και υγεία για να τα χαίρεσαι
:))); Κυριακή, Νοεμβρίου 06, 2005 8:39:00 μ.μ.
Marina είπε...: Ευτυχώς που είσαι καλά. Εχω και εγώ περάσει ένα τροχαίο, άλλος οδηγούσε, παραβίασε ένα ΣΤΟΠ και κυριολεκτικά κόλλησε πάνω σε φορτηγό. Η συνοδηγός έσπασε κάτι σπονδύλους, χέρια, πόδια...άστα βράστα, εγώ καθόμουνα πίσω..επέζησα χωρίς μεγάλα τραύματα, μικρογρατζουνιές.. ο τρόμος όμως και τα μετά..λές και χάνεις τον έλεγχο των ποδιών..αδύνατο να περπατήσω..πόσο μάλλον να οδηγήσω..ακόμη και τώρα με τρομάζουν τα φορτηγά..

Το πόσο πολύτιμη είναι η ύπαρξή μας φαίνεται να την καταλαβαίνουμε όταν τη βάζουμε σε κίνδυνο..; Δευτέρα, Νοεμβρίου 07, 2005 9:22:00 μ.μ.
Johny είπε...: Είναι αλήθεια...
θέλει σύνεση και προσοχή...; Δευτέρα, Νοεμβρίου 07, 2005 11:12:00 μ.μ.